02/08/21  ━━   2 min read

Σύμφωνα με το Centers for Disease Control & Prevention (CDC), οι αναγνωρισμένοι παράγοντες κινδύνου για σοβαρή νόσηση από COVID-19 περιλαμβάνουν την προχωρημένη ηλικία, το φύλο (οι άνδρες νοσούν πιο βαριά από τις γυναίκες) και την συνύπαρξη υποκείμενων νοσημάτων, όπως ο διαβήτης τύπου ΙΙ, η παχυσαρκία και τα καρδιαγγειακά νοσήματα. Περιέργως ωστόσο, δεν υπάρχουν δεδομένα σχετικά με την επίδραση της φυσικής δραστηριότητας στις επιπτώσεις του COVID-19, παρότι είναι γνωστό ότι η έλλειψή της αποτελεί έναν καλά τεκμηριωμένο παράγοντα κινδύνου για πλήθος παθήσεων, συμπεριλαμβανομένων και των προαναφερθέντων.

Πλήθος μελετών πιστοποιούν ότι όσοι ασκούνται καθημερινά, εμφανίζουν χαμηλότερη συχνότητα και ηπιότερη ένταση συμπτωμάτων από διάφορες ιικές λοιμώξεις. Η τακτική άσκηση επίσης μειώνει αποδεδειγμένα τον κίνδυνο συστημικής μόλυνσης, που με τη σειρά της είναι ο βασικός συντελεστής για την πρόκληση πνευμονικής φθοράς η οποία συναντάται στα περιστατικά νόσησης από COVID-19. Τέλος, είναι επιστημονικά γνωστό πως η άσκηση βελτιώνει την καρδιαγγειακή υγεία, αυξάνει την αναπνευστική ικανότητα, την πνευμονική χωρητικότητα και τη μυϊκή δύναμη, ενισχύοντας παράλληλα και την πνευματική υγεία. Οι συγκεκριμένοι μηχανισμοί αναδεικνύουν ότι η συστηματική φυσική δραστηριότητα μπορεί να παίξει καίριο ρόλο στην αντιμετώπιση της πανδημίας, παράλληλα με τα ευεργετικά οφέλη της στην αντιμετώπιση πλήθους χρόνιων παθήσεων.

Την παραπάνω υπόθεση έρχονται να επιβεβαιώσουν τα εντυπωσιακά ευρήματα μελέτης που πραγματοποιήθηκε από μεγάλο ιατρικό ερευνητικό κέντρο στη βόρεια Καλιφόρνια, με τη συμμετοχή 48.440 ατόμων. Συνοπτικά, οι συμμετέχοντες στα πλαίσια της ιατρικής τους παρακολούθησης δήλωναν τα επίπεδα της φυσικής τους δραστηριότητας σε 2μηνιαία βάση και επί 2 συναπτά έτη, και στη συνέχεια έγινε συσχέτιση των συγκεκριμένων αποτελεσμάτων με τα περιστατικά νοσηλείας, εισαγωγής σε ΜΕΘ και θανάτων λόγω COVID-19. Η κατηγοριοποίηση των επιπέδων φυσικής δραστηριότητας των συμμετεχόντων έγινε ως εξής: (i) πλήρως δραστήριοι (συμμόρφωση με τις διεθνείς συστάσεις για >150 λεπτά άσκησης εβδομαδιαίως) (ii) μερικώς δραστήριοι (11-149 λεπτά την εβδομάδα) και (iii) καθόλου δραστήριοι (0-10 λεπτά την εβδομάδα).

 

Καθόλου δραστήριοι 

(n=6.984)

Μερικώς δραστήριοι (n=38.338)

Πλήρως δραστήριοι (n=48.440)

Νοσηλεία

732 (10.5%)

3405 (8.9%)

99 (3.2%)

ΜΕΘ

195 (2.8%)

972 (2.5%)

32 (1%)

Θάνατοι

170 (2.4%)

590 (1.5%)

11 (0.4%)

Από τις τιμές του πίνακα προκύπτει ότι τα άτομα που ήταν φυσικά δραστήρια είχαν σημαντικά λιγότερα περιστατικά νοσηλειών, εισαγωγών σε ΜΕΘ ή θανάτου λόγω COVID-19 σε σχέση με τα άτομα που συμπεριλάμβαναν λίγη ή καθόλου φυσική δραστηριότητα στον τρόπο ζωής τους. Ακόμα πιο ενδιαφέροντα είναι τα αποτελέσματα που έδειξαν ότι τα άτομα που ήταν μη φυσικά δραστήρια τα 2 χρόνια πριν την έναρξη της πανδημίας, είχαν σχεδόν διπλάσιες πιθανότητες να νοσηλευτούν ή να χρειαστούν εντατική θεραπεία ή ακόμα και να πεθάνουν, σε σύγκριση με τα άτομα που ήταν φυσικά δραστήρια. Τα ευρήματα σε άτομα με μικρή φυσική δραστηριότητα δεν διέφεραν σημαντικά. Εξίσου εντυπωσιακό είναι και το ότι, πέρα από την προχωρημένη ηλικία και τη μεταμόσχευση οργάνων, η έλλειψη φυσικής δραστηριότητας εμφανίστηκε ως ο ισχυρότερος παράγοντας κινδύνου για σοβαρές επιπτώσεις από νόσηση λόγω κορονοϊού. 

Ως εκ τούτου, κρίνεται ιδιαίτερα πιθανό η υιοθέτηση ενός καθημερινά φυσικά δραστήριου τρόπου ζωής να δρα προστατευτικά ενάντια στις επιπτώσεις της πανδημικής λοίμωξης του νέου κορονοϊού, γεγονός που δείχνει την αναγκαιότητα η ιατρική κοινότητα και οι διεθνείς οργανισμοί να συμπεριλαμβάνουν την άσκηση (σε όλα τα ηλικιακά γκρουπ) στις συστάσεις τους για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων του κορονοϊού. 

Κλείνοντας, αξίζει να σημειωθεί ότι η ορθή αξιολόγηση της φυσικής κατάστασης μέσω μιας εργομέτρησης μπορεί να αποδώσει ρεαλιστικά τη δυνατότητα ενός οργανισμού να ασκηθεί, σε ποια επίπεδα και με ασφάλεια, ενισχύοντας έτσι την προσκόλλησή του στην άσκηση και επιτυγχάνοντας τελικώς τα προαναφερθέντα προστατευτικά οφέλη υγείας.

Πηγή

  • Sallis et al. (2021) Physical inactivity is associated with a higher risk for severe COVID-19 outcomes: a study in 48 440 adult patients. B J Sports Med

Γιάννης Αρναούτης MSc, PhD
Εργοφυσιολόγος
Διδάκτωρ Τμήματος Επιστήμης Διαιτολογίας – Διατροφής,
Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο

02/08/21  ━━   2 min read

Σύμφωνα με το Centers for Disease Control & Prevention (CDC), οι αναγνωρισμένοι παράγοντες κινδύνου για σοβαρή νόσηση από COVID-19 περιλαμβάνουν την προχωρημένη ηλικία, το φύλο (οι άνδρες νοσούν πιο βαριά από τις γυναίκες) και την συνύπαρξη υποκείμενων νοσημάτων, όπως ο διαβήτης τύπου ΙΙ, η παχυσαρκία και τα καρδιαγγειακά νοσήματα. Περιέργως ωστόσο, δεν υπάρχουν δεδομένα σχετικά με την επίδραση της φυσικής δραστηριότητας στις επιπτώσεις του COVID-19, παρότι είναι γνωστό ότι η έλλειψή της αποτελεί έναν καλά τεκμηριωμένο παράγοντα κινδύνου για πλήθος παθήσεων, συμπεριλαμβανομένων και των προαναφερθέντων.

Πλήθος μελετών πιστοποιούν ότι όσοι ασκούνται καθημερινά, εμφανίζουν χαμηλότερη συχνότητα και ηπιότερη ένταση συμπτωμάτων από διάφορες ιικές λοιμώξεις. Η τακτική άσκηση επίσης μειώνει αποδεδειγμένα τον κίνδυνο συστημικής μόλυνσης, που με τη σειρά της είναι ο βασικός συντελεστής για την πρόκληση πνευμονικής φθοράς η οποία συναντάται στα περιστατικά νόσησης από COVID-19. Τέλος, είναι επιστημονικά γνωστό πως η άσκηση βελτιώνει την καρδιαγγειακή υγεία, αυξάνει την αναπνευστική ικανότητα, την πνευμονική χωρητικότητα και τη μυϊκή δύναμη, ενισχύοντας παράλληλα και την πνευματική υγεία. Οι συγκεκριμένοι μηχανισμοί αναδεικνύουν ότι η συστηματική φυσική δραστηριότητα μπορεί να παίξει καίριο ρόλο στην αντιμετώπιση της πανδημίας, παράλληλα με τα ευεργετικά οφέλη της στην αντιμετώπιση πλήθους χρόνιων παθήσεων.

Την παραπάνω υπόθεση έρχονται να επιβεβαιώσουν τα εντυπωσιακά ευρήματα μελέτης που πραγματοποιήθηκε από μεγάλο ιατρικό ερευνητικό κέντρο στη βόρεια Καλιφόρνια, με τη συμμετοχή 48.440 ατόμων. Συνοπτικά, οι συμμετέχοντες στα πλαίσια της ιατρικής τους παρακολούθησης δήλωναν τα επίπεδα της φυσικής τους δραστηριότητας σε 2μηνιαία βάση και επί 2 συναπτά έτη, και στη συνέχεια έγινε συσχέτιση των συγκεκριμένων αποτελεσμάτων με τα περιστατικά νοσηλείας, εισαγωγής σε ΜΕΘ και θανάτων λόγω COVID-19. Η κατηγοριοποίηση των επιπέδων φυσικής δραστηριότητας των συμμετεχόντων έγινε ως εξής: (i) πλήρως δραστήριοι (συμμόρφωση με τις διεθνείς συστάσεις για >150 λεπτά άσκησης εβδομαδιαίως) (ii) μερικώς δραστήριοι (11-149 λεπτά την εβδομάδα) και (iii) καθόλου δραστήριοι (0-10 λεπτά την εβδομάδα).

 

Καθόλου δραστήριοι 

(n=6.984)

Μερικώς δραστήριοι (n=38.338)

Πλήρως δραστήριοι (n=48.440)

Νοσηλεία

732 (10.5%)

3405 (8.9%)

99 (3.2%)

ΜΕΘ

195 (2.8%)

972 (2.5%)

32 (1%)

Θάνατοι

170 (2.4%)

590 (1.5%)

11 (0.4%)

Από τις τιμές του πίνακα προκύπτει ότι τα άτομα που ήταν φυσικά δραστήρια είχαν σημαντικά λιγότερα περιστατικά νοσηλειών, εισαγωγών σε ΜΕΘ ή θανάτου λόγω COVID-19 σε σχέση με τα άτομα που συμπεριλάμβαναν λίγη ή καθόλου φυσική δραστηριότητα στον τρόπο ζωής τους. Ακόμα πιο ενδιαφέροντα είναι τα αποτελέσματα που έδειξαν ότι τα άτομα που ήταν μη φυσικά δραστήρια τα 2 χρόνια πριν την έναρξη της πανδημίας, είχαν σχεδόν διπλάσιες πιθανότητες να νοσηλευτούν ή να χρειαστούν εντατική θεραπεία ή ακόμα και να πεθάνουν, σε σύγκριση με τα άτομα που ήταν φυσικά δραστήρια. Τα ευρήματα σε άτομα με μικρή φυσική δραστηριότητα δεν διέφεραν σημαντικά. Εξίσου εντυπωσιακό είναι και το ότι, πέρα από την προχωρημένη ηλικία και τη μεταμόσχευση οργάνων, η έλλειψη φυσικής δραστηριότητας εμφανίστηκε ως ο ισχυρότερος παράγοντας κινδύνου για σοβαρές επιπτώσεις από νόσηση λόγω κορονοϊού. 

Ως εκ τούτου, κρίνεται ιδιαίτερα πιθανό η υιοθέτηση ενός καθημερινά φυσικά δραστήριου τρόπου ζωής να δρα προστατευτικά ενάντια στις επιπτώσεις της πανδημικής λοίμωξης του νέου κορονοϊού, γεγονός που δείχνει την αναγκαιότητα η ιατρική κοινότητα και οι διεθνείς οργανισμοί να συμπεριλαμβάνουν την άσκηση (σε όλα τα ηλικιακά γκρουπ) στις συστάσεις τους για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων του κορονοϊού. 

Κλείνοντας, αξίζει να σημειωθεί ότι η ορθή αξιολόγηση της φυσικής κατάστασης μέσω μιας εργομέτρησης μπορεί να αποδώσει ρεαλιστικά τη δυνατότητα ενός οργανισμού να ασκηθεί, σε ποια επίπεδα και με ασφάλεια, ενισχύοντας έτσι την προσκόλλησή του στην άσκηση και επιτυγχάνοντας τελικώς τα προαναφερθέντα προστατευτικά οφέλη υγείας.

Πηγή

  • Sallis et al. (2021) Physical inactivity is associated with a higher risk for severe COVID-19 outcomes: a study in 48 440 adult patients. B J Sports Med

Γιάννης Αρναούτης MSc, PhD
Εργοφυσιολόγος
Διδάκτωρ Τμήματος Επιστήμης Διαιτολογίας – Διατροφής,
Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο