Τριχόπτωση / αλωπεκίες

Κατά περιόδους μπορεί να παρατηρούμε απώλεια τριχών μεγαλύτερη από το κανονικό που συνήθως αποκαθίσταται μέσα σε λίγους μήνες. Συνηθισμένα αίτια τριχόπτωσης είναι εκτός από το στρες, η εποχικότητα, η δυσλειτουργία του θυρεοειδούς, η σιδηροπενία, η λοχεία και η διακοπή αντισυλληπτικών, η λήψη κάποιων φαρμάκων (ρετινοειδή, βαρβιτουρικά, χημειοθεραπευτικά κ.α), εξαντλητικές δίαιτες απίσχνασης και τέλος η κληρονομικότητα.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, η διάχυτη αλωπεκία (τριχόπτωση) που δεν οφείλεται σε οργανικά αίτια, αποκαθίσταται με τη βοήθεια ειδικών συμπληρωμάτων διατροφής ενώ κύρια είναι η θεραπεία με ειδικές λοσιόν ανάλογα την περίπτωση. Η ανδρογεννητικού τύπου αλωπεκία είναι η κληρονομούμενη προδιάθεση για αραίωση των μαλλιών που επηρεάζει σε μεγαλύτερο ποσοστό τους άνδρες. Οφείλεται σε γενετικά αίτια που κάνουν τους υποδοχείς ανδρογόνων στους τριχικούς θύλακες ευαίσθητους στα φυσιολογικά ανδρογόνα. Η θεραπεία γίνεται με τοπικά σκευάσματα που περιέχουν μινοξιδίλη, πεπτίδια, αντιοξειδωτικά, κορτικοειδή.

Μία άλλη πρόταση για αντιμετώπιση της ανδρογεννητικού τύπου αλωπεκίας στους άνδρες είναι η από του στόματος χορήγηση φιναστερίδης. Για τις γυναίκες που πάσχουν από ανδρογεννητικού τύπου αλωπεκία, συνήθως μετεμμηνοπαυσιακής ηλικίας, η μορφή αυτής είναι διαφορετική από τους άνδρες καθώς όση αραίωση και εάν υπάρχει, δεν υποχωρεί ποτέ η τριχοφυία στη μετωποκροταφική γραμμή. Η μινοξιδίλη και εδώ μπορεί να βοηθήσει σημαντικά, ενώ μπορεί να χορηγηθεί και τοπικό σκεύασμα που περιέχει οιστραδιόλη. Οι υπόλοιπες αλωπεκίες πχ γυποειδής, χρειάζονται ειδική θεραπεία.

Ακμή

Η ακμή δεν είναι, όπως πολλοί πιστεύουν, ένα χαρακτηριστικό της εφηβείας. Εμφανίζεται με μεγαλύτερη συχνότητα σε αυτές τις ηλικίες, αλλά μπορεί για πρώτη φορά να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία ακόμα και μέχρι τα 40, ή να συνεχιστεί και πέραν αυτής της ηλικίας. Η αιτιοπαθογένεια της ακμής δεν είναι πλήρως γνωστή, αλλά πολλοί παράγοντες εμπλέκονται αιτιολογικά στην εμφάνισή της. Είναι ένα πρόβλημα που προκαλεί έντονη ψυχολογική επιβάρυνση ειδικά στις νεαρές ηλικίες και έχει την τάση να υποτροπιάζει. Ανάλογα με την κλινική εικόνα, υπάρχει διαβάθμιση στη βαρύτητα της ακμής και η κάθε περίπτωση αντιμετωπίζεται διαφορετικά.

Σε βαριές περιπτώσεις υπάρχει ο κίνδυνος να παραμείνουν ουλές. Οι θεραπείες που προτείνονται είναι ποικίλες ανάλογα με το είδος και τη βαρύτητα της ακμής, την ηλικία του ασθενούς, την εποχή του έτους. Σε μικρές ηλικίες και για ήπιας μορφής ακμή συνήθως προτείνεται τοπική θεραπεία με καθαριστικά σαπούνια, κρέμες που ελέγχουν τη λιπαρότητα, τοπικά αντιβιοτικά και ρετινοειδή, αζελαϊκό οξύ και υπεροξείδιο του βενζολίου. Σε ήπιες και μέτριες περιπτώσεις επικουρικά η επί 3μηνο λήψη ειδικού συμπληρώματος διατροφής μπορεί να βοηθήσει. Σε φαγεσωρική ακμή, όταν δηλαδή υπάρχει εγκλωβισμένο σμήγμα που κάνει ανάγλυφο το δέρμα χωρίς όμως πύο ή ορατή φλεγμονή, βοηθάει πολύ ο καθαρισμός του δέρματος.

Σε πιο εκτεταμένες ή σοβαρότερες ακμές συνδυάζεται η τοπική θεραπεία με αντιβιοτικά από το στόμα. Η πιο αποτελεσματική θεραπεία είναι με ρετινοειδή από το στόμα (ισοτρετινοΐνη), με αποτελεσματικότητα έως 80% και είναι η καλύτερη θεραπεία για εξάλειψη της ακμής. Απαιτεί συνεργασία με το δερματολόγο, ορισμένες προϋποθέσεις και συμμόρφωση στις οδηγίες. Τα αποτελέσματα είναι εξαιρετικά. Όταν υπάρχει ορμονική διαταραχή π.χ σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών, η θεραπεία με αντισυλληπτικά ή ορμόνες βοηθάει και την ακμή. Άλλες θεραπείες περιλαμβάνουν peelings ειδικά για την ακμή, καθαρισμό και blue light φωτοθεραπείες.

Θηλώματα / μυρμηγκιές / κονδυλώματα

Αποτελούν συνηθισμένα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο δερματολόγος και οφείλονται στην προσβολή του δέρματος από κάποια στελέχη του ιού HPV (Human Papilloma Virus) δηλαδή του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων. Σημειώνεται ότι άλλα στελέχη προκαλούν τα κονδυλώματα, διαφορετικά στελέχη τα θηλώματα  και άλλα στελέχη τα κονδυλώματα που είναι ΣΜΝ.

Οι μυρμηγκιές είναι ένα κοινό και συχνά επίμονο νόσημα πού προσβάλλει τις παλάμες, τα πέλματα, το πρόσωπο αλλά και δυνητικά κάθε σημείο του δέρματος. Είναι πολύ συχνές στα παιδιά καθώς έρχονται συχνά σε επαφή μέσω παιχνιδιού, σπορ ή άλλων κοινών δραστηριοτήτων αλλά και σε ενήλικες. Αντιμετωπίζονται με τοπικά διαλύματα, λέιζερ ή κρυοθεραπεία.

Τα θηλώματα είναι συχνά στους ενήλικες με εντόπιση στο λαιμό, μασχάλες, πρόσωπο και αντιμετωπίζονται συνήθως με λέιζερ. Μοιάζουν με μικρές ελίτσες που με τα χρόνια αυξάνουν σε αριθμό. Τέλος, τα κονδυλώματα στη γεννητική περιοχή είναι ΣΜΝ με συχνές υποτροπές και επηρεάζουν ψυχολογικά τον ασθενή.

Αντιμετωπίζονται με λέιζερ, κρυοθεραπεία ή τοπικά καυστικά διαλύματα αλλά και συμπληρώματα διατροφής για ενίσχυση της άμυνας. Συνιστάται περιορισμός του καπνίσματος και ειδικές εξετάσεις όπου χρειάζεται.

Κρυοθεραπεία

Είναι μέθοδος καταστροφής δερματικών βλαβών, όπως μυρμηκικές, θηλώματα, κονδυλώματα, ακτινικές υπερκερατώσεις, σμηγματορροικές υπερκερατώσεις, εφηλίδες, επιθηλιώματα κ.α μέσω πρόκλησης ψύξης.

Συνήθως γίνεται με ψεκασμό συγκεκριμένου χρόνου ανάλογα τη βλάβη έως 3 κύκλους ψύξης – απόψυξης τη φορά. Μπορεί να χρειαστούν επαναληπτικές θεραπείες ενώ είναι πρακτική, γρήγορη και ασφαλής θεραπεία με πολλές εφαρμογές. Στα ηλιοεκτεθειμένα σημεία, προτιμούμε εφαρμογή το χειμώνα για καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα.

Έλεγχος και Χαρτογράφηση σπίλων

Τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρείται η αύξηση του καρκίνου του δέρματος. Συνιστάται λοιπόν από τους δερματολόγους ο έλεγχος των σπίλων (ελιών) και η χαρτογράφηση.

Ο αριθμός και το είδος ελιών (σπίλων) εξαρτάται από γενετικούς παράγοντες (κληρονομικότητα) ενώ άλλος παράγοντας εμφάνισής τους είναι η έκθεση στον ήλιο.

Ο κίνδυνος για ανάπτυξη μελανώματος είτε σε προϋπάρχοντα σπίλο, ή εκ νέου, εξαρτάται από την κληρονομικότητα, το ιστορικό έκθεσης στην υπεριώδη ακτινοβολία ειδικά κατά την παιδική ηλικία, το φωτότυπο του δέρματος (ανοιχτόχρωμοι φωτότυποι έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο σε σχέση με τους σκουρότερους φωτοτύπους) και τον αριθμό των δυσπλαστικών σπίλων (δυσπλαστικοί είναι οι σπίλοι με αυξημένη επικινδυνότητα για μελάνωμα).

Ο έλεγχος των σπίλων πρέπει να γίνεται από το δερματολόγο μία φορά το χρόνο ή πιο συχνά εάν υπάρχουν αυξημένοι παράγοντες κινδύνου. Ο έλεγχος γίνεται με δερματοσκόπηση, ενώ υπάρχει και η δυνατότητα χαρτογράφησης.

Η χαρτογράφηση δίνει τη δυνατότητα λήψης δερματοσκοπικών εικόνων των σπίλων (ελιών) με ειδική κάμερα και δυνατότητα αποθήκευσης των εικόνων ως αρχείο για παρακολούθηση στο μέλλον. Κατά τη διάρκεια της ψηφιακής δερματοσκόπησης ο ασθενής μπορεί να παρακολουθεί σε οθόνη τα χαρακτηριστικά των ελιών που εξετάζονται.

Επίσης είναι δυνατή η μέτρηση των διαστάσεων των ελιών καθώς και επιμέρους χαρακτηριστικών τους (αγγείωση, χρώμα, δίκτυο κ. α). Σε μελλοντική εξέταση των ελιών και σύγκριση με προγενέστερες χαρτογραφήσεις, εάν διαπιστωθούν αλλαγές, μπορεί να κριθεί σκόπιμη η αφαίρεση ή η πιο στενή παρακολούθησή τους.

Χηλοειδή

Πρόκειται για δύσμορφες παχυσμένες ουλές που προκύπτουν ακόμα και από μικροτραυματισμό του δέρματος πχ τρύπημα αυτιών, από ακμή, εμβόλια, συρραφή τραυμάτων, λόγω ανώμαλης ανάπτυξης συνδετικού ιστού κατά την επούλωση. Είναι πιο συχνά στο θώρακα και τη ράχη ενώ μπορεί να υπάρχει κάποια κληρονομική προδιάθεση.

Τα χηλοειδή μπορεί να εμφανίζουν κνησμό ή πόνο κατά την ανάπτυξη τους και αποτελούν δύσκολο αισθητικό πρόβλημα. Αντιμετωπίζονται με ενέσεις κορτιζόνης ειδικού τύπου, ορισμένες φορές σε συνδυασμό και με άλλα φάρμακα. Αντιμετωπίζονται επίσης με κρυοθεραπεία με υγρό άζωτο, αλλά και συνδυασμό αυτών των μεθόδων. Χρειάζονται επαναλαμβανόμενες ανά μήνα θεραπείες ώστε να αποπλατυνθούν και να βελτιωθούν αισθητικά όσο περισσότερο γίνεται. Δίνεται παράλληλα και θεραπεία με κρέμες για συντήρηση του αποτελέσματος.

Αφαίρεση σπίλων

Οι ελιές (σπίλοι) είναι ποικιλόμορφες, συνδέονται με κληρονομική προδιάθεση, ενώ επηρεάζονται και από την έκθεση στον ήλιο.  Ο έλεγχος των σπίλων πρέπει να γίνεται από το δερματολόγο μία φορά το χρόνο ή και πιο συχνά εάν υπάρχουν παράγοντες αυξημένου κινδύνου. Η αυτοεξέταση ανά 3μηνο ή 4μηνο είναι χρήσιμη, ώστε να ανακαλύπτουμε εγκαίρως μια ενδεχόμενη μεταβολή των χαρακτηριστικών των σπίλων, καθώς κάποιοι μπορεί να έχουν την προδιάθεση να μετατραπούν σε μελάνωμα, ενώ η εμφάνιση νέων σπίλων μετά την ηλικία των 25 ετών πρέπει να ελέγχεται από δερματολόγο για αποκλεισμό μελανώματος.

Τα χαρακτηριστικά των σπίλων που μπορούν να αξιολογηθούν κατά την αυτοεξέταση είναι μεταβολές στο μέγεθος, το περίγραμμα, το χρώμα και τη συμμετρία των υπαρχόντων σπίλων. Εάν υπάρχουν μεταβολές σε κάποια από τα παραπάνω χαρακτηριστικά ή εάν ένας σπίλος παρουσιάζει κνησμό ή αιμορραγεί αυτόματα, τότε πρέπει άμεσα να εξεταστεί από δερματολόγο. 

Είναι στην κρίση του δερματολόγου ανάλογα με τα χαρακτηριστικά ενός σπίλου και το ιστορικό του ασθενούς εάν θα παρακολουθείται ένας σπίλος ή εάν θα εξαιρεθεί. Η χειρουργική εξαίρεση συνιστάται εάν κλινικά ή στη δερματοσκοπική εξέταση υπάρχει επικινδυνότητα για μελλοντική κακοήθεια. Η χειρουργική εξαίρεση είναι απολύτως ασφαλής, ο σπίλος αφαιρείται πλήρως και απαλλάσσει τον ασθενή από την πιθανότητα εξαλλαγής του (συγκεκριμένου) σπίλου σε μελάνωμα. Κάθε σπίλος που αφαιρείται αποστέλλεται για βιοψία. Η διαδικασία είναι απλή και γίνεται συνήθως με τοπική αναισθησία και εφαρμογή ραμμάτων, είτε επιφανειακών, είτε και εσωτερικών απορροφήσιμων.

Τριχόπτωση / αλωπεκίες

Κατά περιόδους μπορεί να παρατηρούμε απώλεια τριχών μεγαλύτερη από το κανονικό που συνήθως αποκαθίσταται μέσα σε λίγους μήνες. Συνηθισμένα αίτια τριχόπτωσης είναι εκτός από το στρες, η εποχικότητα, η δυσλειτουργία του θυρεοειδούς, η σιδηροπενία, η λοχεία και η διακοπή αντισυλληπτικών, η λήψη κάποιων φαρμάκων (ρετινοειδή, βαρβιτουρικά, χημειοθεραπευτικά κ.α), εξαντλητικές δίαιτες απίσχνασης και τέλος η κληρονομικότητα.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, η διάχυτη αλωπεκία (τριχόπτωση) που δεν οφείλεται σε οργανικά αίτια, αποκαθίσταται με τη βοήθεια ειδικών συμπληρωμάτων διατροφής ενώ κύρια είναι η θεραπεία με ειδικές λοσιόν ανάλογα την περίπτωση. Η ανδρογεννητικού τύπου αλωπεκία είναι η κληρονομούμενη προδιάθεση για αραίωση των μαλλιών που επηρεάζει σε μεγαλύτερο ποσοστό τους άνδρες. Οφείλεται σε γενετικά αίτια που κάνουν τους υποδοχείς ανδρογόνων στους τριχικούς θύλακες ευαίσθητους στα φυσιολογικά ανδρογόνα. Η θεραπεία γίνεται με τοπικά σκευάσματα που περιέχουν μινοξιδίλη, πεπτίδια, αντιοξειδωτικά, κορτικοειδή.

Μία άλλη πρόταση για αντιμετώπιση της ανδρογεννητικού τύπου αλωπεκίας στους άνδρες είναι η από του στόματος χορήγηση φιναστερίδης. Για τις γυναίκες που πάσχουν από ανδρογεννητικού τύπου αλωπεκία, συνήθως μετεμμηνοπαυσιακής ηλικίας, η μορφή αυτής είναι διαφορετική από τους άνδρες καθώς όση αραίωση και εάν υπάρχει, δεν υποχωρεί ποτέ η τριχοφυία στη μετωποκροταφική γραμμή. Η μινοξιδίλη και εδώ μπορεί να βοηθήσει σημαντικά, ενώ μπορεί να χορηγηθεί και τοπικό σκεύασμα που περιέχει οιστραδιόλη. Οι υπόλοιπες αλωπεκίες πχ γυποειδής, χρειάζονται ειδική θεραπεία.

Ακμή

Η ακμή δεν είναι, όπως πολλοί πιστεύουν, ένα χαρακτηριστικό της εφηβείας. Εμφανίζεται με μεγαλύτερη συχνότητα σε αυτές τις ηλικίες, αλλά μπορεί για πρώτη φορά να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία ακόμα και μέχρι τα 40, ή να συνεχιστεί και πέραν αυτής της ηλικίας. Η αιτιοπαθογένεια της ακμής δεν είναι πλήρως γνωστή, αλλά πολλοί παράγοντες εμπλέκονται αιτιολογικά στην εμφάνισή της. Είναι ένα πρόβλημα που προκαλεί έντονη ψυχολογική επιβάρυνση ειδικά στις νεαρές ηλικίες και έχει την τάση να υποτροπιάζει. Ανάλογα με την κλινική εικόνα, υπάρχει διαβάθμιση στη βαρύτητα της ακμής και η κάθε περίπτωση αντιμετωπίζεται διαφορετικά.

Σε βαριές περιπτώσεις υπάρχει ο κίνδυνος να παραμείνουν ουλές. Οι θεραπείες που προτείνονται είναι ποικίλες ανάλογα με το είδος και τη βαρύτητα της ακμής, την ηλικία του ασθενούς, την εποχή του έτους. Σε μικρές ηλικίες και για ήπιας μορφής ακμή συνήθως προτείνεται τοπική θεραπεία με καθαριστικά σαπούνια, κρέμες που ελέγχουν τη λιπαρότητα, τοπικά αντιβιοτικά και ρετινοειδή, αζελαϊκό οξύ και υπεροξείδιο του βενζολίου. Σε ήπιες και μέτριες περιπτώσεις επικουρικά η επί 3μηνο λήψη ειδικού συμπληρώματος διατροφής μπορεί να βοηθήσει. Σε φαγεσωρική ακμή, όταν δηλαδή υπάρχει εγκλωβισμένο σμήγμα που κάνει ανάγλυφο το δέρμα χωρίς όμως πύο ή ορατή φλεγμονή, βοηθάει πολύ ο καθαρισμός του δέρματος.

Σε πιο εκτεταμένες ή σοβαρότερες ακμές συνδυάζεται η τοπική θεραπεία με αντιβιοτικά από το στόμα. Η πιο αποτελεσματική θεραπεία είναι με ρετινοειδή από το στόμα (ισοτρετινοΐνη), με αποτελεσματικότητα έως 80% και είναι η καλύτερη θεραπεία για εξάλειψη της ακμής. Απαιτεί συνεργασία με το δερματολόγο, ορισμένες προϋποθέσεις και συμμόρφωση στις οδηγίες. Τα αποτελέσματα είναι εξαιρετικά. Όταν υπάρχει ορμονική διαταραχή π.χ σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών, η θεραπεία με αντισυλληπτικά ή ορμόνες βοηθάει και την ακμή. Άλλες θεραπείες περιλαμβάνουν peelings ειδικά για την ακμή, καθαρισμό και blue light φωτοθεραπείες.

Θηλώματα / μυρμηγκιές / κονδυλώματα

Αποτελούν συνηθισμένα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο δερματολόγος και οφείλονται στην προσβολή του δέρματος από κάποια στελέχη του ιού HPV (Human Papilloma Virus) δηλαδή του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων. Σημειώνεται ότι άλλα στελέχη προκαλούν τα κονδυλώματα, διαφορετικά στελέχη τα θηλώματα  και άλλα στελέχη τα κονδυλώματα που είναι ΣΜΝ.

Οι μυρμηγκιές είναι ένα κοινό και συχνά επίμονο νόσημα πού προσβάλλει τις παλάμες, τα πέλματα, το πρόσωπο αλλά και δυνητικά κάθε σημείο του δέρματος. Είναι πολύ συχνές στα παιδιά καθώς έρχονται συχνά σε επαφή μέσω παιχνιδιού, σπορ ή άλλων κοινών δραστηριοτήτων αλλά και σε ενήλικες. Αντιμετωπίζονται με τοπικά διαλύματα, λέιζερ ή κρυοθεραπεία.

Τα θηλώματα είναι συχνά στους ενήλικες με εντόπιση στο λαιμό, μασχάλες, πρόσωπο και αντιμετωπίζονται συνήθως με λέιζερ. Μοιάζουν με μικρές ελίτσες που με τα χρόνια αυξάνουν σε αριθμό. Τέλος, τα κονδυλώματα στη γεννητική περιοχή είναι ΣΜΝ με συχνές υποτροπές και επηρεάζουν ψυχολογικά τον ασθενή.

Αντιμετωπίζονται με λέιζερ, κρυοθεραπεία ή τοπικά καυστικά διαλύματα αλλά και συμπληρώματα διατροφής για ενίσχυση της άμυνας. Συνιστάται περιορισμός του καπνίσματος και ειδικές εξετάσεις όπου χρειάζεται.

Κρυοθεραπεία

Είναι μέθοδος καταστροφής δερματικών βλαβών, όπως μυρμηκικές, θηλώματα, κονδυλώματα, ακτινικές υπερκερατώσεις, σμηγματορροικές υπερκερατώσεις, εφηλίδες, επιθηλιώματα κ.α μέσω πρόκλησης ψύξης.

Συνήθως γίνεται με ψεκασμό συγκεκριμένου χρόνου ανάλογα τη βλάβη έως 3 κύκλους ψύξης – απόψυξης τη φορά. Μπορεί να χρειαστούν επαναληπτικές θεραπείες ενώ είναι πρακτική, γρήγορη και ασφαλής θεραπεία με πολλές εφαρμογές. Στα ηλιοεκτεθειμένα σημεία, προτιμούμε εφαρμογή το χειμώνα για καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα.

Έλεγχος και Χαρτογράφηση σπίλων

Τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρείται η αύξηση του καρκίνου του δέρματος. Συνιστάται λοιπόν από τους δερματολόγους ο έλεγχος των σπίλων (ελιών) και η χαρτογράφηση.

Ο αριθμός και το είδος ελιών (σπίλων) εξαρτάται από γενετικούς παράγοντες (κληρονομικότητα) ενώ άλλος παράγοντας εμφάνισής τους είναι η έκθεση στον ήλιο.

Ο κίνδυνος για ανάπτυξη μελανώματος είτε σε προϋπάρχοντα σπίλο, ή εκ νέου, εξαρτάται από την κληρονομικότητα, το ιστορικό έκθεσης στην υπεριώδη ακτινοβολία ειδικά κατά την παιδική ηλικία, το φωτότυπο του δέρματος (ανοιχτόχρωμοι φωτότυποι έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο σε σχέση με τους σκουρότερους φωτοτύπους) και τον αριθμό των δυσπλαστικών σπίλων (δυσπλαστικοί είναι οι σπίλοι με αυξημένη επικινδυνότητα για μελάνωμα).

Ο έλεγχος των σπίλων πρέπει να γίνεται από το δερματολόγο μία φορά το χρόνο ή πιο συχνά εάν υπάρχουν αυξημένοι παράγοντες κινδύνου. Ο έλεγχος γίνεται με δερματοσκόπηση, ενώ υπάρχει και η δυνατότητα χαρτογράφησης.

Η χαρτογράφηση δίνει τη δυνατότητα λήψης δερματοσκοπικών εικόνων των σπίλων (ελιών) με ειδική κάμερα και δυνατότητα αποθήκευσης των εικόνων ως αρχείο για παρακολούθηση στο μέλλον. Κατά τη διάρκεια της ψηφιακής δερματοσκόπησης ο ασθενής μπορεί να παρακολουθεί σε οθόνη τα χαρακτηριστικά των ελιών που εξετάζονται.

Επίσης είναι δυνατή η μέτρηση των διαστάσεων των ελιών καθώς και επιμέρους χαρακτηριστικών τους (αγγείωση, χρώμα, δίκτυο κ. α). Σε μελλοντική εξέταση των ελιών και σύγκριση με προγενέστερες χαρτογραφήσεις, εάν διαπιστωθούν αλλαγές, μπορεί να κριθεί σκόπιμη η αφαίρεση ή η πιο στενή παρακολούθησή τους.

Χηλοειδή

Πρόκειται για δύσμορφες παχυσμένες ουλές που προκύπτουν ακόμα και από μικροτραυματισμό του δέρματος πχ τρύπημα αυτιών, από ακμή, εμβόλια, συρραφή τραυμάτων, λόγω ανώμαλης ανάπτυξης συνδετικού ιστού κατά την επούλωση. Είναι πιο συχνά στο θώρακα και τη ράχη ενώ μπορεί να υπάρχει κάποια κληρονομική προδιάθεση.

Τα χηλοειδή μπορεί να εμφανίζουν κνησμό ή πόνο κατά την ανάπτυξη τους και αποτελούν δύσκολο αισθητικό πρόβλημα. Αντιμετωπίζονται με ενέσεις κορτιζόνης ειδικού τύπου, ορισμένες φορές σε συνδυασμό και με άλλα φάρμακα. Αντιμετωπίζονται επίσης με κρυοθεραπεία με υγρό άζωτο, αλλά και συνδυασμό αυτών των μεθόδων. Χρειάζονται επαναλαμβανόμενες ανά μήνα θεραπείες ώστε να αποπλατυνθούν και να βελτιωθούν αισθητικά όσο περισσότερο γίνεται. Δίνεται παράλληλα και θεραπεία με κρέμες για συντήρηση του αποτελέσματος.

Αφαίρεση σπίλων

Οι ελιές (σπίλοι) είναι ποικιλόμορφες, συνδέονται με κληρονομική προδιάθεση, ενώ επηρεάζονται και από την έκθεση στον ήλιο.  Ο έλεγχος των σπίλων πρέπει να γίνεται από το δερματολόγο μία φορά το χρόνο ή και πιο συχνά εάν υπάρχουν παράγοντες αυξημένου κινδύνου. Η αυτοεξέταση ανά 3μηνο ή 4μηνο είναι χρήσιμη, ώστε να ανακαλύπτουμε εγκαίρως μια ενδεχόμενη μεταβολή των χαρακτηριστικών των σπίλων, καθώς κάποιοι μπορεί να έχουν την προδιάθεση να μετατραπούν σε μελάνωμα, ενώ η εμφάνιση νέων σπίλων μετά την ηλικία των 25 ετών πρέπει να ελέγχεται από δερματολόγο για αποκλεισμό μελανώματος.

Τα χαρακτηριστικά των σπίλων που μπορούν να αξιολογηθούν κατά την αυτοεξέταση είναι μεταβολές στο μέγεθος, το περίγραμμα, το χρώμα και τη συμμετρία των υπαρχόντων σπίλων. Εάν υπάρχουν μεταβολές σε κάποια από τα παραπάνω χαρακτηριστικά ή εάν ένας σπίλος παρουσιάζει κνησμό ή αιμορραγεί αυτόματα, τότε πρέπει άμεσα να εξεταστεί από δερματολόγο. 

Είναι στην κρίση του δερματολόγου ανάλογα με τα χαρακτηριστικά ενός σπίλου και το ιστορικό του ασθενούς εάν θα παρακολουθείται ένας σπίλος ή εάν θα εξαιρεθεί. Η χειρουργική εξαίρεση συνιστάται εάν κλινικά ή στη δερματοσκοπική εξέταση υπάρχει επικινδυνότητα για μελλοντική κακοήθεια. Η χειρουργική εξαίρεση είναι απολύτως ασφαλής, ο σπίλος αφαιρείται πλήρως και απαλλάσσει τον ασθενή από την πιθανότητα εξαλλαγής του (συγκεκριμένου) σπίλου σε μελάνωμα. Κάθε σπίλος που αφαιρείται αποστέλλεται για βιοψία. Η διαδικασία είναι απλή και γίνεται συνήθως με τοπική αναισθησία και εφαρμογή ραμμάτων, είτε επιφανειακών, είτε και εσωτερικών απορροφήσιμων.